معاون آموزشی مرکز علمی کاربردی شهرداری چابهار گفت: مرکز علمی کاربردی شهرداری چابهار برای ترم بهمن ماه سال جاری در مقطع کاردانی ناپیوسته بدون آزمون دانشجو می‌پذیرد.


یونس بلیده در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در چابهار اظهار داشت: اولویت شهر و منطقه چابهار برای تربیت و آموزش نیروی انسانی متخصص است در همین راستا توانسته‌ایم این مجوز را از شورای گسترش آموزش عالی اخذ کنیم.

وی در زمینه رشته‌های مرکز علمی کاربردی شهرداری چابهار افزود: با شناسایی رشته‌های موردنیاز، رشته‌ها در دو گروه آموزشی صنعت و مدیریت خدمات اجتماعی مشتمل بر معماری، شهرسازی، عمران، حمل و نقل شهری، فناوری اطلاعات، نرم افزار برنامه سازی کامپیو‌تر در رشته صنعت است.

معاون آموزشی مرکز آموزش علمی کاربردی شهرداری چابهار بیان کرد: در رشته‌های مدیریت و خدمات اجتماعی نیز شامل مدیریت امور اداری، مدیریت امور دفتری، حسابداری، حقوق و امداد و نجات شهری است.

بلیده، شرایط پذیرش داوطلبان را، داشتن دیپلم سه ساله نظام جدید (فنی و حرفه‌ای، کاردانش و نظری) و دیپلم نظام آموزشی متوسطه قدیم و دارا بودن کارت پایان خدمت یا معافیت پزشکی اعلام کرد و گفت: دانشجویان در صورت نداشتن غیبت از معافیت تحصیلی دانشگاه به مدت 2سال و 6 ماه بهره‌مند می‌شوند.

وی عنوان کرد: تشکیل کلاس‌ها در ساعات غیراداری (حتی المقدور) و نیز بهره‌مندی از وام شهریه برای دانشحویان از شرایط خاص این مرکز است.

معاون آموزشی مرکز آموزش علمی کاربردی شهرداری چابهار افزود: ثبت نام از اول دی ماه سال جاری از طریق سایت سازمان سنجش (www. sanjesh. org) آغاز و تا دهم دی ماه ادامه دارد.

ما در قصرقند یک ایستگاه فرستنده رادیویی در بالای کوه کارچان داریم از بچگی (35سال پیش) قرار است همین دهه فجر افتتاح بشه از بس که همش هر سال می گفتند همین دهه فجر افتتاح بشه خودمان قاطی کردیم و الان هم نمیدانیم بالاخره افتتاح شد یانه ؟ این قصه مدارس کپری در استان چیزی تو همین مایه هاست.!!!

زمان آقای دهمرده استاندار سابق هم ایشان می گفت امسال جشن ریشه کنی مدارس کپری گرفتیم ما هم فکرکردیم این جشن شبیه افتتاح فرستنده کارچان است شاید این دهه فجر افتتاح بشه شاید....!! اما الان همکاران جناب حسینی رییس آ.پ ایرانشهر در فضای مجازی عنوان کرده اند ما در ایرانشهر مدارس کپری نداریم که پشت بندش خبرگزاری مهر امروز به نقل از محمد علی روهینا کارشناس مسئول آموزش ابتدایی آ.پ ایرانشهر و نائب ریئس شورای شهر اعلام کرده در ایرانشهر مدارس مجهزبه پرچم سه رنگ ایران با دیوار کامپوزیت آمریکایی ازجنس پیش(برگ)داز و ستون آن از جنس چوب کنار است که کاملا ضد زلزله مجه زبه اعلام حریق البته معماران این مدارس جایی برای نصب سیستم سرمایشی و گرمایشی را تعبیه نکرده اند از سازمان توسعه و تجهیز مدارس میخواهیم از پیمانکار این مدارس بخواهند چرا سیستم گرمایشی و سرمایشی تعبیه نکرده اند و پول بیت المال راحیف میل کرده اند.

زاهدان-خبرگزاری مهر: با وجود فرا رسیدن فصل سرما و کاهش دمای هوا در سیستان و بلوچستان اما هنوز بسیاری از دانش آموزان مدارس کپری و حصیری از امکانات ابتدایی رفاهی همچون وسایل گرمایشی و ملزومات تحصیلی محروم هستند.

به گزارش خبرنگار مهر، تعدادی از روستاهای حومه ایرانشهر با وجود فاصله ۶۰ کیلومتری از این شهرستان در اتاقک های حصیری درس می خوانند که امکانات تحصیلی و رفاهی آنها به تکه موکتی پهن شده در کف کلاس ختم می شود.

جناب آقای سید محسن کالوندی

مشاور محترم جوان استاندار

السلام علیکم

احتراما گزارش درخواستی درخصوص راهکارهای ارتقاء هنر، فرهنگ، موسیقی و صنایع دستی جهت استحضار و هرگونه بهره برداری ایفاد می گردد.

در گردن افکنده دهل در گردک نسرین وگل  /   کامشب بود دف و دهل نیکوترین کالای ما      (مولانا)

موسیقی و هنر در شهرستان قصرقند و جامعه ی بلوچستان قدمتی به درازای نوع زیستی و با هم بودن بشر دارد.در زمان کوچ نشینی با وجود خستگی و کار مداوم روزانه شب های پرستاره و خلوت کوهستان را بدون نوای نی،آوازخوانی و نقل اشعار پهلوانی،دیوان چاچ و بتل و گوشکند(چیستان و ضرب المثل و جوک) سپری نمی کردند.با یکجا نشینی و شروع کشاورزی آوازخوانی با لباسی دیگر وارد رسم و رسوم و زندگی مردم شد.در شروع و پایان فصل برنج آوازه خوانی و دهل و سرنا و تمبیرگ،هنگام تولد نوزاد ذگر و نازینک،هنگام شادی و در جشن های عروسی چاپ و هلو و هالو و نازینک و در هنگام عزا و مرگ کسی موتک را بجا می آوردند.نوا و آهنگ درونی خود را با توجه به موقعیت مکانی،جو و محیط اطراف خود و با توجه به سنت بومی منطقه اجرا می کردند.موسیقی بلوچ و بلوچستان با توجه به فرهنگ و سنت بومی و اعتقادات مذهبی از جمله موسیقی های موجود در سطح دنیا می باشد که با رقص و پایکوبی همراه نبوده است.با گذشت زمان و شروع تکنولوژی موسیقی و هنر وارد مرحله نوینی از حیات بشر شده است.ولی متاسفانه قدرت اقتصادی پایین منطقه،فراهم نبودن نیازهای اولیه وجودی یک انسان، عدم توجه به فرهنگ دیرینه منطقه،نبود مکان و شرایط کافی برای استعدادیابی فرصت به فعل درآوردن بالقوه و سرشار از هنر را از منطقه گرفته است.

آنگاه که سرنای " مَلنگ " حتی نخل همیشه پابرجا را به رقص وامی داشت و چرخش های پی درپی " دلپُل "(مزن دهل) نشاط را به کوه هم هدیه می داد و نعره ها و رقص های هماهنگ " نبوک "، حالی خوش را به شنوندگان می رساند، موسیقی در قصرقند نفس می کشید. چنک و سرود فیض محمد قصرقندی در ناباوری اهل موسیقی از یادها رفت و حتی مرگ " ملنگ " نیز در غلفتی رسانه‌ای به باد فراموشی سپرده شد و امروز کم تر کسی میل و رغبی به گوش دادن حماسه های " کمالان " را دارد. " هالو الو هالو "های خاطره انگیزه، زمان زیادی است که جایش را به" خوشگلا باید برقصند " داده است و رقص دورانی بلوچ دیگر با " ناگن " هندی خود را شکست خورده می بیند و در این گذر ممتد، نسل ها هستند که از تاریخ هنر خود فاصله می گیرند و فرهنگی که خود را مغلوب می پندارد، در سکوت مطلق اهل هنر.

اما هنر و موسیقی و شعر، ریشه در فرهنگ مردمان ما دارد و از دیرباز مردم این منطقه تمام احساسات درونی خودش را در هنر بیان می کرد، هنر و موسیقی به عنوان زبان گویای همه ملت ها و به عنوان یک مکتب الهی است که انسان ها را فارغ از تفاوت رنگ و دین در کنار هم قرار می دهد و غفلت از این مکتب، عواقب فاجعه باری را رقم خواهد زد. این هنر باید مورد توجه همه مسولین و نهادهای زیربط قرار گیرد،چرا که رشد هنر و موسیقی در منطقه ،خود موجب رشد فرهنگی و توسعه شهری می گردد. اما با گذشت زمان و با ایجاد فاصله بین نسل ها، و در کنار کم توجهی مسولین، موسیقی و هنر در این شهر دچار بحران شده‌اند،به گونه‌ای که امروز نسل جوان خود را با موسیقی سنتی بیگانه می پندارد و با آن قهر کرده است و برای آشتی دادن آنها باید اقدام اساسی انجام گیرد چرا که امروز، ما بیشتر در خطر تهاجمات فرهنگی هستیم، چه چیزی بهتر از موسیقی برای مبارزه با این تهاجمات هست؟ توجه به اهل موسیقی و حمایت آنها می تواند نسل جوان را به این سمت بکشاند و آنها را تا حدود زیادی در برابر انواع موسیقی وارداتی بیمه کند. مقام معظم رهبری نیز با تاکید بر اشاعه فرهنگ اسلامی و سنتی، لزوم توجه به فرهنگ اسلامی و سنتی را به مسولان گوشزد فرمودند و اگر مسولین استان و شهرستان از پیش داوری و شکل گرایی در عرصه موسیقی اجتناب کنند می توان از قابلیت های آن برای معرفی کردن فرهنگ سنتی-اسلامی استفاده کرد.

سوءمدیریت و عدم توجه کافی توسط متولیان امر هنر ، خصوصا به موسیقی سنتی موجب ایجاد گسست بین جوانان و موسیقی سنتی شده است و گمان می رود اگر این روند ادامه داشته باشد تا چند سال آینده فرزندان ما کاملا با موسیقی سنتی بیگانه باشند. البته این به معنای بهاء ندادن به موسیقی مدرن نیست، بلکه برعکس، می توان با مدیریت و ایجاد خلاقیت در عرصه موسیقی سنتی که ریشه در باورهای این منطقه دارد تحولی در موسیقی ایجاد کرد.اگر روند حمایت درست از موسیقی شهرستان قصرقند تداوم نداشته باشد به مرور زمان جوانان به سمت موسیقی غربی و عمومن بیگانه با فرهنگ و سنت منطقه کشیده خواهند شد و این یعنی عقب گرد و پس زدن پتانسیل های موجود در موسیقی سنتی،یعنی اینکه باید فاتحه هنر را در شهرستان قصرقند خواند.اگر مسولین و نهادهای مربوطه با ایجاد امکانات و دعوت از بزرگان هنر، شرایط لازم را برای فعالیت هنرمدان و موسیقی‌دوستان فراهم کنند، به طور قطع ما شاهد برقراری ارتباط نسل جوان با فرهنگ سنتی، ایرانی - بلوچی خواهیم بود که خود موجب ریشه کن شدن تهاجمات فرهنگی مخرب خواهد شد.باید به خواسته های هنرمندان این منطقه توجه شود تا شاهد شکوفایی استعدادهای نهفته در عرصه موسیقی باشیم. موسیقی از نیازهای مهم انسان است و موجب تزریق نشاط و تلطیف روح افراد جامعه می شود اما در کنار قابلیت های مثب آن می‌تواند به شدت مخرب باشد،برای همین مدیریت درست هنر موسیقی می تواند آن را در راستای اهداف متعالی درآورد.

پتانسیل های موجود :

 وجود اساتید عرصه هنر، خصوصا موسیقی سنتی در قصرقند امکان خوبی است برای تعلیم و آشنایی نسل جوان به موسیقی.همچون گروه دهل و سرنای بان شیپ ؛ داشتن استعدادهای مشتاق و بالقوه در عرصه هنر و تئاتر از قابلیت های خوب شهرستان قصرقند است که شناخته شده است و نیاز به حمایت و شکوفایی دارند ؛ اقبال مردم به هنر و موسیقی در قصرقند مثال زدنی است که می توان از آن برای حمایت و ساخت زیربناهای هنر استفاده کرد ؛ در دسرس بودن فضا جهت برگزاری جشن های هنری در سطح شهرستان؛ درآمدزا کردن هنر موسیقی برای توسعه بیشتر و حمایت هنرمندان ؛ و ...

در ذیل به برخی از هنرهای موجود در سطح شهرستان اشاره می کنیم که با تلاش و پی گیری مستمرانه می تواند جایگاه بهتر از وضع فعلی و در خور توجه ای داشته باشد:

تئاتر:

با واژه ی تئاتر برای اولین بار در دوران مدرسه آشنا می شوند.با وجود نبود هیچ گونه پیش زمینه قبلی،عدم وجود کارگردان تئاتر و متن نمایشنامه مناسب باز هم شاهد انتخاب سوژه های متفاوت تر از همیشه و هنرنمایی و انس گرفتن دانش آموزان با نقش انتخابی خود هستیم.در مناسبات و مراسمات مختلف دانش آموزان در نقشهای متفاوت ظاهر می شدند ولی متاسفانه پس از اتمام دوران مدرسه برای همیشه از این هنر خداحافظی می کردند.امیدوار هستیم با استقرار کانون تئاتر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان و توجه و برنامه ریزی مناسب بتوان شاهد حضور هنرمندان قصرقندی در جشنواره های تئاتر کشوری شد.این حرف به دور از واقعیت نیست چرا که در صحنه های محلی و استانی بدون کوچکترین حمایت و پشتیبانی خوش درخشیده اند.

سفال:

سفال هلونچوکان سرآمد تولید سفال از قدیم الایام در منطقه بوده است.این سفال بدون دخالت هیچ ابزار جدید سفال سازی با وجود مشقت ها و سختی های فراوان و بدون هیچ حمایتی هم چنان فعال و پویا به کار خود ادامه می دهد.سفالگران این هنر را نسل به نسل از گذشتگان خود می آموزند و به آیندگان هم یاد می دهند.ولی متاسفانه با وجود عدم تولید انبوه باز هم نبود بازاز فروش و درآمدزایی نامناسب پویایی و تحرک خود را به مرور زمان از دست می دهد.با توجه به درایت فرماندار و تلاش و همت کاری ای که دارند می توان با رایزنی با میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی و هم چنین آموزش و پرورش و فنی و حرفه ای مجوز ایجاد رشته سفالسازی در هنرستان کار و دانش را اخذ کرد.محقق شدن این امر جوابی مثبت و اقدامی پسندیده با توجه به قدمت دیرینه سفال در قصرقند می باشد.اگر امکان طرح چنین موضوعی امکان پذیر نبود می توان با ایجاد کارگاههای سفالسازی علاوه بر آموزش این هنر به درآمدزایی و هم چنین عدم فراموشی آن در زیر غبار تاریخ باشد.تولید انبوه و بدست آوردن بازاری مناسب برای فروش در سطح استان و کشور می تواند نام قصرقند را در عرصه ی هنر جاودانه کرد.

موسیقی:

با توجه به بافت سنتی منطقه هواداران این هنر فرصت و مجال مناسبی برای استعدادیابی در منطقه نداشته اند و چه بسا مستعدانی بوده اند که در همان نقطه ی اول و شروع کار رو به خاموشی گراییده اند خوانندگان این خطه بیشتر سبک حماسی-پهلوانی داشته اند و بدون هیچ گونه چشم داشتی برای زنده نگه داشتن این هنر اشعار خود را در مراسمات عروسی به عرصه ی ظهور می رساندند.

دهل و سرنا:

دهل و سرنای بلوچستان را با نام قصرقند می شناسند.تبحر،علاقه،پشتکار و میل درونی از بدو جوانی در وجود این شیرمردان بوده است.این گروه با وجود حضور در مراسمات محلی،ملی و بین المللی هنوز هم با بی مهری روزگار دست و پنجه نرم می کند.درآمد بدست آمده از این راه کفاف مایحتاج زندگی آنها را نخواهد کرد.اگر بتوان گروه دهل و سرنای قصرقند را بعنوان یک انجمن تخصصی هنر ثبت کرد و مشکلات اقتصادی صاحبان آن را هموار ساخت می توان شاهد آینده ای نو در این عرصه بود.

خانه صنایع دستی:

خانه صنایع دستی قصرقند که در روستای فضل الهی قرار دارد نمونه بارز هنر اصیل و دست باف بلوچستان می باشد.نخل وحشی یا پاکوتاه که به زبان محلی به نام داز شناخته می شود دنیایی متفاوت به هنر تزیینی بلوچ بخشیده است.خانه صنایع دستی قصرقند هم مجزا از این موضوع نمی باشد و در آن فرآورده های داز خودنمایی می کنند. با انتقال خانه صنایع دستی به خود شهر قصرقند و تزیین،گسترش و ساماندهی می توان به بهره برداری اقتصادی و درآمدزایی هم دست زد و هم چنین با حضور در نمایشگاههای کشوری صنایع دستی نام قصرقند را بیش از پیش زنده نگه داشت.

سوزن دوزی:

سوزن دوزی یا هنر دست زن بلوچ نشان از قدرت تخیل و ترسیم فوق العاده ذهن او دارد.رسم اشکال هندسی و تزیین آن با زیباترین نقش ها از قدیم الایام با او همراه و همگام بوده است.معمولا دختران از سنین پایین شروع به یادگیری میکنند و تا پایان عمر خود مشغول آن بوده و از این راه درآمدزایی می کنند.تماس مداوم چشم با تار و پود پارچه و ترسیم نخ روی آن موجب دید کم چشم شده و نشستن مستمر در یک جا باعث بیماریهایی از قبیل دیسک کمر و امراضی از این دست می شود.متاسفانه در هنگام کار افتادگی و ناتوانی جسمی هیچ گونه پشتیبانی یا بیمه بازنشستگی و از کار افتادگی از طرف متولیان صنایع دستی برای سوزن دوزان در نظر گرفته نشده است.به نظر بنده برای سامان دادن این امر می توان یک موسسه تعاونی غیر دولتی هنری زیر نظر معاونت صنایع دستی احداث کرد که علاوه بر درآمدزایی آموزش،مشاوره بتوان بیمه بازنشستگی و از کار افتادگی را هم با رایزنی با میراث فرهنگی بعنوان یک حق قانونی درخواست کرد.با شروع فعالیت چنین تشکلی می توان به صورت تخصصی و حرفه ای این را در سطح کلان کشوری احیا نمود.

قصرقند بستر مناسبی برای هنر بوده است و ما شاهد بالندگی هنرمندان مختلف در عرصه های گوناگون هنر بوده و هستیم. وجود فرصت ها و پتانسل‌های فرهنگی و هنری در قصرقند به خوبی این را نشان داده است،اما متاسفانه در کنار همه این قابلیت ها، در این چند سال گذشته، با بی مهری‌های زیادی که به این عرصه شده موجب شکست و از بین رفتن انگیزه در بین اهل هنرو موسیقی شده است . امیدواریم اکنون که قصرقند را به عنوان یک شهرستان جوان می شناسند توجه ویژه ای به هنر و موسیقی نشان داده شود.

پیشنهاد کلی:

توجه به هنرمندان عرصه هنر و موسیقی ، خصوصا موسیقی سنتی که دق بابی باشد برای ورود جوانان به این عرصه ؛ ایجاد خانه فرهنگ در شهرستان که متولی برگزاری و حمایت از هنرمندان شهرستان را مدنظر قرار دهد ؛ برگزاری یادواره‌های هنری برای شخصیت های موسیقی و هنری شهرستان که زنده نگه داشتن شخصیت های فرهنگی و تاریخی بهترین راه برای خدمت به فرهنگ کشور و تحقق خواسته مقام معظم رهبری در خصوص فرهنگ است.  معرفی چهره‌های ماندگار هنر و موسیقی به نسل جوان ؛ برگزاری شب‌های شعر به صورت منظم و متوالی در شهرستان برای کشف و شکوفایی استعدادها ؛ سامان دهی گروه هنرمندان در قالب انجمن های هنری و استفاده از تجربه و قابلیت های انها برای برگزاری جشن و کنسرت و احداث مجتمع‌های فرهنگی و هنری در سطح شهرستان برای حمایت از هنرمندان ؛ و …می توان برای اولین بار در شهرستان قصرقند شاهد شکوفایی هنری منطقه شد.این خانه می تواند دربرگیرنده تشکل های متفاوت هنری باشد.از این طریق می توان پتانسیل ها و ظرفیتها را شناسایی تقویت و احیا نمود.

با تشکر

عطا الله کدخدایی

مشاور جوان فرماندار قصرقند

رونوشت:

- فرماندار محترم شهرستان قصرقند جهت اطلاع

   تعامل و صبر فرمانداران ایرانشهر و خاش و استانداری کاری را پیش نبرد . دست به دامن وزرای کشور و دفاع و اطلاعات باشیم

 چند مدت پیش بود كه مطلبی تحت عنوان : به كدامین گناه ، در وبلاگهای ایرندگان منتشر شد و این احساس مسئولیت وب نویسان عزیز به نوبه خود كه در حد توانشان است قابل تقدیر است ، عزیزانی كه كه بدون چشم داشت و پشت پرده در ماموریت برقراری صلح و سازش هستند و زحمات زیادی را متحمل شده اند ، راهكارهایی كه داده اند و برنامه ریزی هایی كه انجام شد و اما ... متاسفانه گروهك هایی پیدا می شوند كه به هیچ سراط مستقیمی تن نمی دهند .

هفته گذشته در حال استراحت بودم كه دختركم با غم و استرس فراوان به سراغم آمد كه چرا گوشیت را جوابگو نیستی ، چندین سری دوستان و همکارانتان تماس گرفته اند ، و ظاهرا ایرندگانی را شهید کرده اند ، بلند شدم و مشاهده كردم كه ده ها تماس داشتم و... به فكر فرو رفتم كه باز چه شده و تا كی این سریال وحشتناك ادامه دارد ! تا كی فرزندانی بی پدر ، یتیم و بی سرپرست شوند ؟ تا كی خون های بی گناهانی به زمین ریخته شود ؟

یک هفته از شهادت ناجوانمردانه جانباز معزز 45 درصد جنگ تحمیلی هشت ساله که  در سال ۶۵ در منطقه عملياتي سومار در درگيري با دشمن  مجروح و از ناحيه پا قطع عضوگرديده بود و كارمند باز نشسته تامین اجتماعی با 4 فرزند و عضو تیم کوه نوردی بنیاد شهید و جانبازان  و بعنوان فرمانده پايگاه بسيج آزادگان در شهرستان ايرانشهر فعاليت داشت می گذرد ولی هنوز از دستگیری عوامل این ترور هیچ خبری نیست و حتی نیز شنیده می شود در چند روز گذشته باز هم توسط این افراد در ایرانشهر چهار نفر  ترور شده اند .

تلاشی که فرمانداران محترم ایرانشهر و خاش و استانداری محترم و همینطور روحانیون و ریش سفیدان منطقه برای صلح و سازش بین دو طایفه درگیر ( البته این مد نظر داشته باشیم این شهید معزز هیچ نسب سببی ایی با این دو طایفه نداشته و بی گناه مظرب گردیده ) داشته اند تا مرز صلح رفت ولی انجام نگرفت .

 حال در خواست ما از آقایان سردار دكتر حسین دهقان - دكتر عبدالرضا رحمانی فضلی و  حجت الاسلام والمسلمین دکتر سید محمود علوی وزرای محترم دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح - وزارت کشور و وزارت اطلاعات بخاطر این نیست که این عزیزان فرمانداران و استانداری ناکارآمد است بلکه بخاطر این است که دستور فرا استانی و حاکمیتی داده شود تا نا امنی هایی که در استان و علی الخصوص در گیری های بین دو طایفه در ایرندگان وجود دارد در نطفه خاموش شود تا شاهد از دست دادن عزیزانی چون شهید جانباز محمد نور ایرندگانی که یکی از شخصیت های برجسته سیاسی و اجتماعی ایرندگان و ایرانشهر بودند نباشیم. 

من هم شهادت شهید محمد نور ایرندگانی را به خانواده ایشان خصوصا جناب انور ایرندگانی تسلیت عرض می نمایم.

به بهانه روز ملی سینما

به گزارش خبرگزاری تسنیم از چابهار، روز سینما بر هم‌استانی‌های بی سینما مبارک باد. روز سینما از نظر من مانند سایر روزهای خدا، روزی عادی است چون در استانی که سینما ندارد پس روزش فقط روز است و در تقویم‌ها نامش جا خوش کرده است.

آخرین فیلم‌هایی که در سینماهای استان تماشا کردم برمی‌گردد به زمان جوانی‌ام. در چابهار فیلم سیمرغ به کارگردانی اکبر صادقی بود همین کارگردانی که اکنون خودم افتخار مشاوره فیلم طنزش به نام "آوازخوان، نه آواز" را دارم.

اما سینماهای "مهربان و فروردین" در زاهدان را دقیق یادم نیست اما حافظه‌ام تا جایی که قد می‌دهد، فیلمی از آقای بانکی بود که با حضور خودش اکران شد.

و سینمای فروردین هم یک فیلم کمدی داشت که خیلی خوشم اومد و با یک بلیط چند سانس آن را تماشا کردم. چون سانس تمام می‌شد از کارگر سینما خواهش می‌کردم منو بیرون نکنه چون پول سکانس بعدی را ندارم. آس و پاسم از چابهار آمده‌ام و کلی مظلوم نمایی برای دیدن چند باره فیلم با کمترین هزینه را می‌کردم.

بعد از گذشت این همه سال وقتی گذرم به زاهدان افتاد دیدم سینمای مهربان در پس نامهربانی مسئولان شبیه سینما رکس آبادان شده و آتش گرفته، بغضم گرفت. اصلا راغب نشدم بدانم که چی بر سینمای مهربان با اون همه مهربانی که در حق هنر این مرز و بوم کرده بود، آمده است.

اما سینمای زابل، اصلا یادم نیست اسمش چی بود. اما شنیدم همان سینما الان شده ساندویچ فروشی. وقتی در شهر مهد تمدن و فرهنگ، شهری که شهرسوخته‌اش را با آن همه سرمایه فرهنگی هنری استانمان، شهرسوخته شده نباید انتظاری بیشتر از این از مسئولان فرهنگی استان داشت که سینما به ساندویچ فروشی تبدیل شده است.

چابهار هم پس از تماشای فیلم سیمرغ، سینما ساحل بر بال مرغ افسانه‌ای سیمرغ سوار شد و از ساحل دریای بزرگ چابهار به اعماق اقیانوس هند رفت و مفقود گشت و دیگر هوشنگ در سینما ساحل به جای بلیط، پان پراگ و گوتکا می‌فروشد.

و تنها سینما اپن (روباز) دنیا نیمکت‌های آبی آن فرسوده شده‌اند و دستگاه آپاراتش عمرش را به کمدین چابهار مرحوم چارلی تیسی داده و دیگر چارلی در بین سکانس‌ها off time به طنزپردازی نمی‌پردازد.

مسئولان چابهار هیچ‌گونه حرکتی برای بازسازی آن انجام نمی‌دهند چرا که شهر چابهار به صورت تیمی اداره می‌شود و صاحبان سینما اصلا نمی‌خواهند فکری به حالش بکنند.

این بود قصه تلخ سینما و فرهنگ استانمان که متاسفانه دچار آفت‌زدگی سیاسی شده است و استاندار محبوب و مردمی‌مان فقط گفت، آمپی تیاترها را به همین منظور فعال کنید که آن هم فقط یک حرف بود و شعار.

از خدا می‌خواهیم مسئولان فرهنگی و هنری استان را از خواب غفلت بیدار کند تا دستی به سر و گوش فرهنگ و هنر استان بکشند.
محمدجواد صادقی- نویسنده و هنرمند چابهاری

به گزارش بلوچ پرس ، بخشدار مرکزی شهرستان نیکشهر در این نشست با بیان اینکه شوراهای اسلامی شهر و روستا یک نهاد اجتماعی هستند گفت : این نهاد اجتماعی وزن ، اعتبار ، جایگاه و پایگاه خود را از مردم وام گرفته است پس باید شوراها جهت محقق شدن مطالبات مردمی تلاش بیشتری کنند.
محمد بلوچزهی بر نظم و انضباط کاری در شوراها تاکید داشت و افزود : هر وقت نظم و انضباط بر جامعه حاکم باشد کژی و کاستی های موجود در جامعه آسان تر حل و فصل خواهد شد.
وی در ادامه دهیاران را امید توسعه و آبادانی روستاها دانست و افزود : وقتی معیار و ملاک انتخاب دهیاران شایسته سالاری و تخصص گرایی باشد هیچگاه شاهد ضعف و کج سلیقگی در مدیریت روستاها نخواهیم بود.
بخشدار مرکزی شهرستان نیکشهر ادامه داد : امروزه جدال های بی حاصل بین شوراها و دهیاران نشات گرفته از معیارهای نادرست است چرا که در برخی از دهیاری ها اگر فامیل سالاری و طایفه سالاری بر شایسته سالاری اولویت داشته باشد حال تبعات این نوع نگاه و ترکش های چنین اندیشه های نارسیسمی به مردم بر می گردد.
بلوچزهی بر درآمدزایی دهیاران تاکید کرد و از دهیاران خواست به سمت ایده سازی و ایده پردازی پیش بروند و طرحی نو جهت تحول و توسعه روستاها ارایه کنند.
وی همچنین گفت : طی مدت کوتاهی که سمت بخشداری را قبول کرده ام متوجه شده ام هر کجا نگاه شایسته سالارانه ای نسبت به انتخاب دهیاران حاکم بوده و معیار بر پایه تخصص و جوان گرایی بوده است دهیاری ها با برنامه و نظم خاصی مشغول بوده و می باشند.
بلوچزهی ادامه داد : دهیاری ها نباید به اعتبار اندک سالانه استانی بسنده کنند بلکه به سمت درآمدزایی حرکت کنند.
بخشدار مرکزی شهرستان نیکشهر در پایان بر وصول و اخذ عوارض ساختمانی و ساخت سازها تاکید کرد و خواستار تشکیل یک تعاونی برای هر دهیاری به منظور درآمدزایی با محوریت تولید محصولات بومی منطقه و توزیع به شهرستان های همجوار شد.

خبرگزاری تسنیم: تعدادی از شهروندان چابهاری از عدم تکریم ارباب رجوع توسط برخی از پرسنل اورژانس بیمارستان امام علی (ع) چابهار ابراز گلایه کردند.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از چابهار، یکی از شهروندان چابهاری در این باره اظهار کرد: در شب یک شنبه هفته جاری در حالی به بیمارستان امام علی (ع) چابهار مراجعه کردیم که مادرم از شدت درد کلیه به خود می‌پیچید و آرام و قرار نداشت.

وقتی وارد اتاق انتظار بیماران شدیم با افراد زیادی در آن مواجه شدیم که منتظر ویزیت پزشک شیفت بودند.

از آنجایی که مادرم به شدت از درد کلیه ابراز ناراحتی می‌کرد و بیماری تاب و توانش را گرفته بود، به ناچار از پرسنل بیمارستان سراغ پزشک را گرفتیم و به آنها گفتیم که مادرم به شدت از درد کلیه بی‌تاب شده و هرچه زودتر پزشک باید او را ببیند تا با دادن دارویی از شدت دردش کاسته شود.

پرسنل آن قسمت هم گفتند که دکتر مریض اورژانسی دارد در حالی که دکتر شیفت آن شب در حال صرف شام بود و با خونسردی و بی‌خیالی و عدم توجه به وضعیت مریض اورژانسی به شام خوردنش ادامه می‌داد.

هرچه صبر کردیم خبری از آمدن دکتر نشد، بعد از حدود 20 دقیقه با آن حال بد مادرم، پدرم رفت پیش دکتر و به او گفت که مریض ما درد خیلی شدیدی دارد و در وضعیت بدی است.

آقای دکتر به جای این‌که به وظیفه انسانی و به سوگندی که برای حرفه‌ پزشکی‌اش خورده بود، عمل کند متاسفانه در جواب پدرم گفت، آقا برو بیرون، مگه کوری نمی‌بینی که دارم شام می‌خورم، کی به شما اجازه داد بیای داخل اتاق.

پدرم هم به او گفت، مریض من در وضعیت بسیار بدی قرار دارد و تحمل درد شدید کلیه‌هایش را ندارد آن وقت تو به فکر شام خوردنت هستی به جای این‌که به فکر مردم باشی.

اما آقای دکتر بازهم به حرف‌های پدرم توجهی نکرد و همچنان به شام خوردنش ادامه داد.

در این بین، پدرم اسم و شماره رئیس بیمارستان را خواست تا مشکلش را با او در میان بگذارد و آقای دکتر به پدرم گفت اگه خیلی ناراحتی، مریضت رو ببر بیرون.

مادرم که از شدت درد به خود می پیچید زیر لب گفت «دکتر عوضی» و دکتر که وضعیت او را می‌دید بدون توجه به بیمار و حتی سن و سالش، به تندی پاسخ داد، خانم حرف دهنت رو بفهم.

من در این حالت دیگر تاب نیاوردم و وقتی رفتار زننده و بی توجه پزشک را نسبت به مادرم با آن وضعیت دیدم، به دکتر گفتم، شما فکر کردید ما از حق و حقوق شهروندی خودمان آگاهی نداریم و نمی‌توانیم دفاع کنیم.

شما به عنوان یک پزشک وظیفه داری به بیماران برسی و توجه کنی. شما ما را مظلوم گیر آوردید و هر کاری که دلت می‌خواهد انجام می‌دهی.

پس از این بگو و مگوها، مادرم را به اورژانس بردم و روی تخت خواباندم. بعد از حدود نیم ساعت آقای دکتر به تخت مادرم آمد و بدون هیچ گونه معاینه‌ای، برایش مسکن و آزمایش نوشت.

نزدیک به تعویض شیفت بود و در این فاصله مادرم بسیار درد می‌کشید و به وی مورفین تزریق کردند.

حدود یک ساعت طول کشید تا دکتر شیفت جدید آمد.

متاسفانه آن شب رفتار پزشک شیفت و برخی پرسنل به قدری توهین‌آمیز بود که نشانه‌ای از تکریم ارباب رجوع را در این بیمارستان شاهد نبودیم.

رفتار با بیماری که از شدت درد و ناراحتی به خود می‌پیچید و تاب و تحملش را ربوده بود. آیا شایسته است که برخی از افراد که وظیفه‌شان ارائه خدمت به شهروندان است آنهم در بیمارستان، از خود رفتاری غیر اخلاقی و ناشایستی نشان دهند در حالی که با مهربانی و گفتن سخنان خوب و خوش می‌توان مرهمی بر درد آنان گذاشت.

همان طوری که مقام معظم رهبری تاکید کرده‌اند که بیماران تنها دغدغه‌شان باید بیماری آنها باشد، اما به چشم خود دیدیم که بیمار نه‌تنها مورد بی‌مهری قرار گرفت که رفتاری توهین‌آمیز به وی و اطرافیانش نیز شد.

این حق هر شهروندی است که با او به احترام و تکریم رفتار شود، و هر مسئولی و یا هر کسی که در مقام خدمت دهی به مردم است نیز وظیفه دارد تا به تعهدی که در این راستا دارد و برای حرفه مقدس پزشکی سوگند یاد کرده، به فکر بیمارش باشد تا از درد او بکاهد نه این‌که نمک بر زخمش بپاشد.

از مسئولان مربوطه شهرستان و استان درخواست رسیدگی به این موضوع را داشته چراکه شایسته مردم ما نیست که مورد بی‌احترامی برخی افراد نالایق قرار گیرند و این برازنده نظام اسلامی ما نیست.

انتهای پیام/

قدیما اگرهفت خوان رستم راپشت سرمی گذاشتی به شهرعشق می رسیدی و با معشوقت عشق وحال می کردی،اما الان منه سراپاتقصیر17خوان 9990راپشت سرگذاشتم اما هنوزبه کارشناس دست پیدا نکردم،روابط عمومی و بازرسی پیش کش البته با118هم تماس گرفتم منشی 118یک خانم محترمی بود که گفت روابط عمومی همراه اول در سیستم 118شماره ای ندارد،مخابراتی بااین عریض و طویلی نتوانسته مشکل روابط عمومی خودش راحل کند و ازثبت یک شماره برای روابط عمومی خودش عاجز است ما انتظارداشته باشیم مشکل 75میلیون ملت ایران راحل کند.

جناب روابط عمومی همراه اول بهت دسترسی ندارم عجب پل ارتباطی بین سازمان و جامعه هستی لابد پل ارتباطی ات را سیل شکسته و ارتباطت قطع شد.
لطفا به شماره یکطرفه من 09155451742زنگی بزن تامشکلم رابات درمیان بگذارم و مشکل یک مشترک راحل کن ماهم ازشرمندگی تان در میاییم جبران می کنیم.

کسانی که شماره ای از روابط عمومی همراه اول دارند به من بدهندتا باشون تماس بگیرم البته یکبار بامن تماس گرفتند اما چون گوشیم درپیتی است پاک شده و قراربود بندگان خدایی به ما گوشی عطا بفرمایند و مشکلمان حل شود که این زحمت رانکشیدند و تازه طلبکار شدند مافکر کردیم ایشان 60درصدکارخانه سیمان سهام دارهستند و گوشی اپل بهمان می دهند و یک بنده خدای دیگری عضو شورای شهر چابهارکه خیلی متمول است و قراره نماینده مجلس هم بشه قول داد اما هنوز ازش خبری نیست به قول ما بلوچها مرغ گون سوندا گارن

✏محمدجوادصادقی